Szabat cz. 7: Zachowywanie Szabatu jest możliwe nawet w dzisiejszym świecie – kilka osobistych refleksji.

Do napisania kolejnej części tekstów o Szabacie skłoniła mnie Angelika tymi komentarzami:

Sabat cz.1 – moja zawiła droga do świętowania Sabatu

Sabat cz.1 – moja zawiła droga do świętowania Sabatu

Angelika pisze, że:

W dzisiejszych czasach (w realiach polskiej rzeczywistości) ciężko jest przestrzegać sabat. Kiedy o tym myślę, to zdaje mi się, że jestem jak niewolnica w Egipcie. Muszę pracować zarobkowo, by pomóc mężowi… A odkąd pracuję (zaraz po szkole), to nigdy nie miałam takiej pracy, gdzie byłyby wolne weekendy (soboty). Bóg dobrze o tym wie… Cały ten sabat, to dla mnie obietnica, że nadejdzie taki czas, który będzie można nazwać Sabatem ludzi wolnych… Bo Bóg nas uwolni z niewoli grzechu…

Przy okazji, mój dobry znajomy mi zwrócił mi uwagę na to, że poprawnie powinno się pisać i mówić Szabat, a nie Sabat, bo sabat to jest czarownic. Sugerowałem się terminem, który znalazłem w swojej Biblii Warszawskiej i nie zwracałem na to za bardzo uwagi. Od tej pory będę używał terminu “Szabat”.

Angelika zasugerowała, że Bóg zrozumie nas jeśli nie będziemy zachowywać Szabatu, bo sam wie, że w dzisiejszych czasach się nie da. A kiedyś sam nam to umożliwi (kiedyś – oznacza wtedy, gdy nas zbawi).

Takie myślenie jest bardzo niebezpieczne i choć rozumiem, że niektóre osoby mogą tak myśleć na pewnym etapie poznania, to ostrzegam was… Według mnie jest to niedopuszczalny sposób myślenia z punktu widzenia Słowa Bożego. 

Opisałem w pierwszej części swoją drogę do obchodzenia Szabatu. Postawiłem swoje życie na głowie. Wszyscy wiecie, że mam dość duży talent muzyczny. A ja to wszystko zostawiłem. Weselami mogłem zapewnić swojej rodzinie byt na bardzo wysokim poziomie. Bardzo kocham muzykę i jest ona częścią mnie. Kiedy uświadomiłem sobie, że nie mogę tego robić zarobkowo tak jak planowałem, to czułem jakbym stracił cząstkę siebie.
Ale za to Bóg mi pobłogosławił i do dziś czuję Jego błogosławieństwo. Jeśli mogę cokolwiek wam doradzić z własnego doświadczenia, to stanowczo zachęcam was do tego, abyście uwierzyli, że jest możliwe zachowywanie Szabatu nawet w tym kończącym się świecie diabła.

Na mojego bloga zaglądają nowe osoby, które zapewne zostaną postawione w dramatycznej sytuacji, jeśli uświadomią sobie to co ja 2 lata temu: Szabat obowiązuje i jest to kategoryczny nakaz. Nie ma zmiłowania co do tej kwestii. Musimy sobie zdawać sprawę z tego, że to jest fundament wiary w Boga Izraela. Jeśli ktoś tego nie rozumie, to znaczy, że wierzy w innego boga niż ja.

Mogę coś doradzić wszystkim wam, którzy macie na głowie kredyty hipoteczne lub inne zobowiązania, które zmuszają was do łamania Szabatu. Uważam, że możliwe jest stopniowe dojście do wypełniania tego przykazania i można to zrobić dając sobie pewien okres przejściowy na ZMIANĘ swojego życia. W tym czasie należy zastanowić się jak to zrobić i prosić Boga o pomoc. Błagać Go. A jednocześnie robić inne rzeczy możliwe do wypełnienia, które udowodnią Jemu, ale i wam, że naprawdę tego pragniecie. Bóg uwielbia wystawiać człowieka na próbę, a potem go wynagradzać, jeśli zachowa się zgodnie z Jego oczekiwaniem. I ponownie – piszę to ze swojego doświadczenia. U mnie to właśnie tak wyglądało.

Zwracam wam uwagę na to, że gdybym myślał choć odrobinę podobnie do Angeliki, a więc spychał kwestię Szabatu pod dywan twierdząc, że niemożliwe jest jego zachowywanie, a Bóg to zrozumie, to byłbym dzisiaj innym człowiekiem. Dalej bym się motał w matrixie. Jednym słowem: nie byłoby Brajana. Ja nie dyskutowałem z Bogiem na temat Szabatu, gdy przeczytałem Izajasza 56 i inne Jego słowa w tym temacie. Po prostu się podporządkowałem i zrobiłem to w ciemno, bo nie wiedziałem dokąd mnie to zaprowadzi. Nie miałem nawet 100% pewności, czy dobrze robię, bo nie znałem jeszcze dobrze Biblii.

Dziś, po ponad 2 latach od tego wydarzenia mogę się z wami podzielić moimi przemyśleniami, bo wspólnie z żoną zauważyliśmy jak ważny jest ten czas w życiu człowieka. Nam także jeszcze rok temu wydawało się to arcytrudne, bo żona pracowała w Szabaty. Jednak sukcesywnie dążyliśmy do tego, aby świętować tak jak jest to opisane w Biblii. I udało się. Odkąd to robimy, to wręcz nie możemy się doczekać Szabatu. Dlaczego? Jest to czas BARDZO POTRZEBNY człowiekowi. Ogromnie potrzebny. Bóg doskonale o tym wie. Tutaj nie chodzi tylko o jakiś nakaz Boga. Tutaj chodzi także o nasze zdrowe samopoczucie psychiczne i fizyczne oraz na o budowanie naszej relacji z Bogiem. Gdy przychodzi ten czas, to nikt nie jest w stanie odciągnąć naszych myśli od Boga. Koncentrujemy się na Nim i wypoczywamy myśląc o rzeczach, O KTÓRYCH OGROMNA WIĘKSZOŚĆ LUDZI ZWYCZAJNIE NIE MA CZASU POMYŚLEĆ.

Diabłu tak bardzo udało się nas ogłupić, ponieważ nie zachowujemy Szabatu i zapominamy o Bogu. Ludzie są tak zagonieni, że nie mają czasu się wsłuchać w własne myśli. Często także rozrywki tego świata sprawiają, że nie mają wcale własnych myśli, tylko żyją tym, co widzą i słyszą w mediach. To jest dramat i prawdziwa przyczyna wielu ludzkich nieszczęść.
Myśli Boga są ponad naszymi myślami i my nie z początku nie rozumiemy istoty Szabatu. Nie rozumiemy, dopóki sami nie zaczniemy go zachowywać.

Często wydaje się nam, że coś jest niemożliwe i nie uda się nam nigdy Szabatu obchodzić. Tymczasem dla Boga to jest wszystko do zrobienia niczym pstryknięcie palca. Ale On czeka. Nie zrobi nic dopóki mu nie pokażemy, że na to zasługujemy.

Wracając jeszcze do okresu przejściowego o którym pisałem… Sam obecnie przechodzę taki okres przejściowy, bo nie zachowuję Tory tak jak powinienem. Piszę o Szabacie dziś, kiedy według kalendarza karamskiego przypada Święto Szałasów. Nie zachowuje tego święta w tym roku, bo nie mam jak wziąć wolnego w pracy. (inna sprawa, że zorientowałem się, że kalendarz karaimski jest w tym roku opóźniony przynajmniej o 1 dzień i ten fakt świadczy o tym, że również jest skopany). Święto Szałasów oczywiście nie ma związku z obchodzeniem cotygodniowego Szabatu, ale obowiązują te same zasady: zakaz pracy itd. Ale co robię? Czy ufam, że Bóg mi to wybaczy, bo zrozumie, że nie mogłem wziąć wolnego w pracy? Nie do końca. Uważam, że tak, ale nie będzie to trwało wiecznie. Już od jakiegoś miesiąca mam plan jak rozwiązać ten problem i od przyszłego roku jestem przekonany, że będę w stanie zachowywać wszystkie Szabaty, nie tylko te cotygodniowe wynikające z 4 przykazania. Podobnie robię z wieloma przepisami zakonu, których nie przestrzegam na razie, bo dopiero się uczę Tory i powoli ustawiam swoje życie pod kątem ich wypełniania. A więc staram się myśleć co mogę zmienić i sukcesywnie to robię, a jednocześnie proszę Boga o pomoc. I uważam, że takich modlitw Bóg zawsze wysłuchuje. Modlę się w ten sposób:
“Boże pomóż mi przeorganizować sobie moją pracę, nie po to abym więcej zarabiał, ale po to, abym mógł zachowywać Twoje święta i nakazy”. Nie wiem ile będę zarabiał jak zrobię to co zamierzam i nawet nie wiem czy mój pracodawca się na to zgodzi, ale wiem, że Bóg może natchnąć serce człowieka, aby się zgodził na moje warunki, co już mi kilkakrotnie udowodnił. Bóg pokazał mi już wiele razy, że mi błogosławi. A innych ludzi traktuje jako marionetki wokół mnie w ten sposób, że one same o tym nie wiedzą.

Powiedzcie mi. Z jakiego powodu Bóg miałby mnie nie wysłuchać, skoro to jest dokładnie to, czego On od nas chce? Mamy się martwić w pierwszej kolejności o Prawo a nie o rzeczy doczesne.

Tak samo robię gdy myślę o tym gdzie wybudować swój dom. Mam do wyboru 2 lokalizacje, każda ma swoje plusy i minusy. Modlę się tak:
“Boże pomóż mi dokonać takiego wyboru, abym wybudował się tam, gdzie najlepiej będę w stanie wypełniać Twoje Prawo”.

Podaje wam te przykłady, po to abyście zrozumieli mój sposób myślenia. Może to wam w jakiś sposób pomoże. Wiem, że człowiek potrzebuje wsparcia szczególnie od ludzi kochających Boga.

Tak więc wracając do Szabatu… Bardzo ważne jest to, abyśmy go zachowywali teraz kiedy żyjemy, bo będziemy zbawieni z uczynków – jest to kolejna bardzo ważna rzecz, którą musimy zrozumieć. Aby to zrobić trzeba przekopać się przez stek kłamstw, w których nas wychowano. Żaden paciorek po naszej śmierci nic nam nie pomoże. Co do naszego zbawienia, to pracujemy na nie wyłącznie tu i teraz. Jeśli teraz nie zachowujemy Szabatu, to kiedy go zachowamy? Po śmierci? W krainie umarłych? A może w czyśćcu? 🙂

I jeszcze jedna sprawa. Bóg udziela poznania w zamian za okazane Mu posłuszeństwo. Jestem co do tego pewien. Kiedy obserwuję chrześcijan, którzy od tylu lat znają Biblię, a nie potrafią zrozumieć prostych prawd, to aż mi się ciśnie na usta:

Daniel 2:20. I zaczął Daniel mówić tymi słowy: Niech będzie błogosławione imię Boga od
wieków na wieki, albowiem do niego należą mądrość i moc.
21. On zmienia czasy i pory, On utrąca królów i ustanawia królów, udziela mądrości
mądrym, a rozumnym rozumu.

Brain Breaker