Satanista Paweł z Tarsu cz. 10 – List do Filipian: Kim był Piotr, Jan i pozostali apostołowie według Pawła? PSAMI.

Przyszła kolej na list do Filipian, bo w nim mamy ciąg dalszy walki, jaka toczyła się miedzy apostołami a Pawłem. To co odważył się tu napisać woła o pomstę do Boga. Będzie także o biskupach i diakonach oraz o katolickim “pójściu do nieba.” Przechodzimy do treści listu:

1:(1) Paweł i Tymoteusz, słudzy Chrystusa Jezusa, do wszystkich świętych w Chrystusie Jezusie, którzy są w Filippi wraz z biskupami i z diakonami: [tu mam takie pytanie:

Już dawno mi chodziło po głowie coś takiego: Skąd właściwie w Biblii wziął się urząd biskupa, diakona…? Czy Tora przewiduje takie posady dla kogokolwiek? Nie. W takim razie dlaczego czytamy o jakiś biskupach i diakonach i nie zadajemy pytań skąd oni się właściwie wzięli? Wszystko się zasadza na kłamstwie o nowym przymierzu – ludzie myślą, że Mesjasz przyszedł założyć chrześcijaństwo. Nawet judeomesjanie nie widzą w tych sformułowaniach nic złego. Ale gdybyśmy obiektywnie ocenili, kto zalegalizował chrześcijańskich hierarchów i wpisał stosowne zwroty do Biblii, to widzimy, że zrobił to Łukasz i Paweł. Tak więc ci wszyscy panowie właśnie Pawłowi zawdzięczają swoją egzystencję. Czy to nie jest logiczne, że muszą go za to bardzo kochać? I oczywiście kochają, przepadają za Pawłem. To jest tak: krk dał nam tzw. NT w którym sam siebie zalegalizował. To wszystko udało się przeprowadzić tylko dzięki pomocy demonów i trwa to do dziś. Apokalipsa podaje, że krk czarami zniewolił wszystkie narody. Ta niewola zaczyna się od kontroli umysłu. Nie da się tego inaczej wytłumaczyć, ludzie są zaczarowani.

Pawłowi chrześcijanie, którzy przestali być katolikami, twierdzą, że krk to nie chrześcijaństwo, ale są w błędzie. Wielokrotnie pisałem, że to jest to samo bagno. Myślą, że wyszli z Babilonu, a nadal w nim siedzą po pachy. Żeby wyjść z Babilonu trzeba się nawrócić do zakonu.

A więc uporządkujmy informacje:

W tzw. NT nagle pojawia nam się słowo “biskup, diakon…”. Jest to element wypełniania się proroctwa Daniela o tym, że Watykan będzie usiłował zmienić zakon (Daniel 7:25) – omawiałem to już nie raz. Owe plemię żmijowe wmawia ludziom, że jest kościołem założonym przez Mesjasza. Za pomocą tego kłamstwa utorowali sobie drogę do zmiany zakonu poprzez napisane przez siebie ewangelie – nie wspominając o listach Pawła.]

 (2) Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i od Pana Jezusa Chrystusa. (3) Dziękuję Bogu mojemu za każdym razem, ilekroć was wspominam, (4) zawsze w każdej modlitwie mojej za wszystkich was z radością się modląc, (5) za społeczność waszą w ewangelii od pierwszego dnia aż dotąd, (6) mając tę pewność, że Ten, który rozpoczął w was dobre dzieło, będzie je też pełnił aż do dnia Chrystusa Jezusa. [to Paweł założył ich zbór, a więc pisze o sobie] (7) Słuszna to rzecz, abym tak myślał o was wszystkich dlatego, że mam was w swoim sercu, boście wszyscy wraz ze mną współuczestnikami łaski zarówno wówczas, gdy jestem w więzieniu, jak i w czasie obrony i umacniania ewangelii. (8) Albowiem Bóg mi świadkiem, jak tęsknię do was wszystkich serdeczną miłością Chrystusa Jezusa. (9) I o to modlę się, aby miłość wasza coraz bardziej obfitowała w poznanie i wszelkie doznanie, (10) abyście umieli odróżniać to, co słuszne, od tego, co niesłuszne, abyście byli czyści i bez nagany na dzień Chrystusowy, (11) pełni owocu sprawiedliwości przez Jezusa Chrystusa, ku chwale i czci Boga. (12) A chcę, bracia, abyście wiedzieli, że to, co mnie spotkało, posłużyło raczej ku rozkrzewieniu ewangelii, (13) tak, że więzy moje za sprawę Chrystusową stały się znane w całym zamku i wszystkim innym, (14) a większość braci w Panu nabrała otuchy z powodu więzów moich i zaczęła z większą śmiałością, bez bojaźni, głosić Słowo Boże. (15) Niektórzy wprawdzie głoszą Chrystusa z zazdrości i przekory, inni natomiast w dobrej myśli; (16) jedni z miłości, wiedząc, że jestem tu, aby bronić ewangelii, (17) drudzy zaś głoszą Chrystusa z kłótliwości, nieszczerze, sądząc, że wzmogą przez to ucisk więzów moich. (18) Lecz o co chodzi? Byle tylko wszelkimi sposobami Chrystus był zwiastowany, czy obłudnie, czy szczerze, z tego się raduję i radować będę; (19) wiem bowiem, że przez modlitwę waszą i pomoc Ducha Jezusa Chrystusa wyjdzie mi to ku wybawieniu, (20) według oczekiwania i nadziei mojej, że w niczym nie będę zawstydzony, lecz że przez śmiałe wystąpienie, jak zawsze, tak i teraz, uwielbiony będzie Chrystus w ciele moim, czy to przez życie, czy przez śmierć. (21) Albowiem dla mnie życiem jest Chrystus, a śmierć zyskiem. (22) A jeśli życie w ciele umożliwi mi owocną pracę, to nie wiem, co wybrać. (23) Albowiem jedno i drugie mnie pociąga: pragnę rozstać się z życiem i być z Chrystusem [czego nauczał Paweł? Że po śmierci idziemy do nieba – do Chrystusa – to jest czysta doktryna katolicka, wymyślona po to, aby odwrócić uwagę ludzi od planu Boga – utworzenia Królestwa Bożego na ziemi], bo to daleko lepiej; (24) lecz z drugiej strony pozostać w ciele, to ze względu na was rzecz potrzebniejsza. (25) A to wiem na pewno, że pozostanę przy życiu i będę z wami wszystkimi, abyście robili postępy i radowali się w wierze, (26) żebyście we mnie mieli powód do wielkiej chluby w Chrystusie Jezusie, gdy znowu do was przybędę. (27) Niech życie wasze będzie godne ewangelii Chrystusowej, abym czy przyjdę i ujrzę was, czy będę nieobecny, słyszał o was, że stoicie w jednym duchu, jednomyślnie walcząc społem za wiarę ewangelii (28) i w niczym nie dając się zastraszyć przeciwnikom, co jest dla nich zapowiedzią zguby, a dla was zbawienia, i to od Boga; (29) gdyż wam dla Chrystusa zostało darowane to, że możecie nie tylko w niego wierzyć, ale i dla niego cierpieć,  [przeciwnikami Pawła byli apostołowie – to już wiemy z części 5 i 9, natomiast interesujące jest to, że Paweł zachęcał swoich wyznawców do tego, aby cierpieli za pawłowego Jezusa (Ozyrysa) – inaczej mówiąc: diabeł zachęca ludzi, aby cierpieli za diabła. Wiemy jak watykan nam wyprał mózgi, abyśmy uważali chrześcijaństwo za jedyną prawdziwą religię. Wmawia się nam, że chrześcijanie cierpią za prawdę. Od kogo to się zaczęło? Od Pawła. Ponieważ obraz Mesjasza w tzw. NT jest fałszywy, to tak to właśnie działa.] (30) staczając ten sam bój, w którym mnie widzieliście i o którym teraz słyszycie, że go staczam.

2:(1) Jeśli więc w Chrystusie jest jakaś zachęta, jakaś pociecha miłości, jakaś wspólnota Ducha, jakieś współczucie i zmiłowanie, (2) dopełnijcie radości mojej i bądźcie jednej myśli, mając tę samą miłość, zgodni, ożywieni jednomyślnością. [już wielokrotnie Paweł użył tego zalecenia do jednomyślności – zawsze chodziło mu o to samo: jednomyślność miała być taka, że wszyscy mieli naśladować jego] (3) I nie czyńcie nic z kłótliwości ani przez wzgląd na próżną chwałę, lecz w pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie. (4) Niechaj każdy baczy nie tylko na to, co jego, lecz i na to, co cudze. (5) Takiego bądźcie względem siebie usposobienia, jakie było w Chrystusie Jezusie, (6) który chociaż był w postaci Bożej, nie upierał się zachłannie przy tym, aby być równym Bogu, (7) lecz wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom; a okazawszy się z postawy człowiekiem, (8) uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci krzyżowej. (9) Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię, (10) aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie i na ziemi, i pod ziemią (11) i aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga Ojca. (12) Przeto, umiłowani moi, jak zawsze, nie tylko w mojej obecności, ale jeszcze bardziej teraz pod moją nieobecność byliście posłuszni; z bojaźnią i ze drżeniem zbawienie swoje sprawujcie. (13) Albowiem Bóg to według upodobania sprawia w was i chcenie i wykonanie. (14) Czyńcie wszystko bez szemrania i powątpiewania, (15) abyście się stali nienagannymi i szczerymi dziećmi Bożymi bez skazy pośród rodu złego i przewrotnego [łatwo skojarzyć kogo ma tu na myśli: genetycznych Izraelitów], w którym świecicie jak światła na świecie, (16) zachowując słowa żywota ku chlubie mojej na dzień Chrystusowy, na dowód, że nie na próżno biegałem i nie na próżno się trudziłem. (17) Ale gdyby nawet krew moja miała być dolana do ofiary i obrzędu ofiarnego wiary waszej [przechodzi samego siebie:

po pierwsze, mamy kolejny dowód na to, że to pawłowi chrześcijanie praktykowali katolicki obrzęd wywodzący się z ewangelii Łukasza – zaczerpnięty ze starożytnego Egiptu – eucharystię – przypominam, że apostołowie nie praktykowali tego satanistycznego rytuału.

po drugie Paweł ma czelność dolewać swojej krwi do krwi Mesjasza – to jest bluźnierstwo. Nie dość, że sfałszował Mesjasza, to jeszcze śmie uczestniczyć w jego ofierze za nasze grzechy (odstąpienia od zakonu)] raduję się i cieszę razem z wami wszystkimi; (18) z tego tedy i wy się radujcie i cieszcie razem ze mną. (19) A mam nadzieję w Panu Jezusie, że rychło poślę do was Tymoteusza, abym i ja się ucieszył, dowiedziawszy się, co się z wami dzieje. (20) Albowiem nie mam drugiego takiego, który by się tak szczerze troszczył o was; (21) bo wszyscy inni szukają swego, a nie tego, co jest Chrystusa Jezusa. (22) Wszak wiecie, że jest on wypróbowany, gdyż jak dziecię ojcu, tak on ze mną służył ewangelii. (23) Spodziewam się przeto, że poślę go do was zaraz, gdy tylko zobaczę, co ze mną będzie; (24) pokładam zaś ufność w Panu, że i sam wkrótce do was przyjdę. (25) Uznałem jednak za rzecz konieczną posłać do was Epafrodyta, brata, współpracownika i współbojownika mego, a waszego wysłannika i sługę w potrzebie mojej, (26) bo zaiste tęsknił do was wszystkich i bardzo się smucił, dlatego że słyszeliście, iż zachorował. (27) Bo rzeczywiście chorował tak, że był bliski śmierci; ale Bóg zmiłował się nad nim, a nie tylko nad nim, lecz i nade mną, abym nie miał smutku za smutkiem. (28) Dlatego tym śpieszniej posłałem go, abyście wy, ujrzawszy go, uradowali się znowu, a ja żebym miał mniej smutku. (29) Przyjmijcie go więc w Panu z wielką radością i miejcie takich ludzi w poszanowaniu, (30) dlatego że dla sprawy Chrystusowej był bliski śmierci, narażając na niebezpieczeństwo życie, aby wyrównać to, czym wy nie mogliście mi usłużyć.

3:(1) Ponadto, bracia moi, radujcie się w Panu. Pisać do was jedno i to samo nie przykrzy mi się, dla was zaś jest to zabezpieczeniem. (2) Strzeżcie się psów, strzeżcie się złych pracowników, strzeżcie się przesady w obrzezywaniu. (3) My bowiem jesteśmy obrzezani, my, którzy czcimy Boga w duchu i chlubimy się w Chrystusie Jezusie, a w ciele ufności nie pokładamy.

Jest to najważniejszy fragment tego listu. Mamy po raz drugi stanowczo zakazane obrzezki. Pierwszy raz napisał to do Galatów. Ponadto widać, że nie pierwszy raz pisał do Filipian w ten sposób, zobaczmy na wcześniejszy werset:

“Pisać do was jedno i to samo nie przykrzy mi się, dla was zaś jest to zabezpieczeniem.”

Wiemy z części 5 i 9, że jego przeciwnikami byli apostołowie, którzy nauczali obrzezki i zakonu. Apostołowie nauczali tego samego co prawdziwy Mesjasz. Jeśli to wiemy, to możemy łatwo skojarzyć to, że to właśnie o nich napisał:

(2) Strzeżcie się psów, strzeżcie się złych pracowników, strzeżcie się przesady w obrzezywaniu

Czyli mamy pokazane kim był Paweł. Był tak bezczelnym satanistą, przeciwnikiem Boga i Prawdy, że bez skrupułów nazywał apostołów psami. Jeśli ich nazywał psami, a wiemy, że Mesjasz nauczał tego samego co oni, to Mesjasza też nazywał psem. Skoro prawdziwego Mesjasza nazywał psem, to psem nazywał samego Boga, bo prawdziwy Mesjasz nauczał Bożego Prawa – Tory.

Teraz wystarczy przez chwilę pomyśleć jak bardzo kochają go chrześcijanie… Co musi czuć Bóg patrząc jak ludzie kochają owego zdiabłasyna, który tak jawnie kpił z Boga i z Tory? Można się załamać…]

(4) Chociaż ja mógłbym pokładać ufność w ciele. Jeżeli ktoś inny sądzi, że może pokładać ufność w ciele, to tym bardziej ja: (5) obrzezany dnia ósmego, z rodu izraelskiego, z pokolenia Beniaminowego, Hebrajczyk z Hebrajczyków, co do zakonu faryzeusz, [fajnie że sam się przyznaje do przynależności do bandy skundlonych dzieci diabła (6) co do żarliwości prześladowca Kościoła, co do sprawiedliwości, opartej na zakonie, człowiek bez nagany. [ludzie to kupują, bo nie znają Tory. Co ciekawe, kupują to nawet judeomesjanie. Ich rozumowanie jest takie: skoro Paweł pisał, że przestrzegał Tory, to znaczy, że przestrzegał. Nie ważne co jest napisane w jego listach. Mógł równie dobrze napisać, że codziennie parzy się ze świniami, oni i tak nadal by wierzyli w to, że przestrzegał Tory. Tak działają czary krk – kontrola umysłów i wszystkich religii. ] (7) Ale wszystko to, co mi było zyskiem, uznałem ze względu na Chrystusa za szkodę. (8) Lecz więcej jeszcze, wszystko uznaję za szkodę wobec doniosłości, jaką ma poznanie Jezusa Chrystusa, Pana mego, dla którego poniosłem wszelkie szkody i wszystko uznaję za śmiecie, żeby zyskać Chrystusa (9) i znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, opartej na zakonie, lecz tę, która się wywodzi z wiary w Chrystusa, sprawiedliwość z Boga, na podstawie wiary, [wyraźnie pisze: zakon idzie precz, liczy się wiara w Ozyrysa (pawłowego Chrystusa) (10) żeby poznać go i doznać mocy zmartwychwstania jego, i uczestniczyć w cierpieniach jego, stając się podobnym do niego w jego śmierci, (11) aby tym sposobem dostąpić zmartwychwstania. (12) Nie jakobym już to osiągnął albo już był doskonały, ale dążę do tego, aby pochwycić, ponieważ zostałem pochwycony przez Chrystusa Jezusa. (13) Bracia, ja o sobie samym nie myślę, że pochwyciłem, ale jedno czynię: zapominając o tym, co za mną, i zdążając do tego, co przede mną, (14) zmierzam do celu, do nagrody w górze [kolejny dowód na to, że to on jest twórcą katolickiej doktryny “pójścia do nieba”, on nie nauczał Królestwa Bożego na ziemi] , do której zostałem powołany przez Boga w Chrystusie Jezusie. (15) Ilu nas tedy jest doskonałych, wszyscy tak myślmy; a jeśli o czymś inaczej myślicie, i to wam Bóg objawi; (16) tylko trwajmy w tym, co już osiągnęliśmy. (17) Bądźcie naśladowcami moimi, bracia, i patrzcie na tych, którzy postępują według wzoru, jaki w nas macie. (18) Wielu bowiem z tych, o których często wam mówiłem, a teraz także z płaczem mówię, postępuje jak wrogowie krzyża Chrystusowego; (19) końcem ich jest zatracenie, bogiem ich jest brzuch, a chwałą to, co jest ich hańbą, myślą bowiem o rzeczach ziemskich. (20) Nasza zaś ojczyzna jest w niebie, skąd też Zbawiciela oczekujemy, Pana Jezusa Chrystusa, (21) który przemieni znikome ciało nasze w postać, podobną do uwielbionego ciała swego, tą mocą, którą też wszystko poddać sobie może.

[mamy ciąg dalszy doktryny pójścia do nieba… Według Pawła, pawłowy Jezus przyjdzie po nich i pochwyci do nieba – a zanim tam trafią zostaną przemienieni. Jak to się ma do Tory? Nijak. Skąd to się wzięło w Biblii?]

4:(1) Przeto, bracia moi umiłowani i pożądani, radości i korono moja, trwajcie w Panu, umiłowani. (2) Upominam Ewodię i upominam Syntychę, aby były jednomyślne w Panu. (3) Proszę także i ciebie, wierny mój towarzyszu, zajmij się nimi, wszak one dla ewangelii razem ze mną walczyły wespół z Klemensem i z innymi współpracownikami moimi, których imiona są w księdze żywota. (4) Radujcie się w Panu zawsze; powtarzam, radujcie się. (5) Skromność wasza niech będzie znana wszystkim ludziom: Pan jest blisko. (6) Nie troszczcie się o nic, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach z dziękczynieniem powierzcie prośby wasze Bogu. (7) A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, strzec będzie serc waszych i myśli waszych w Chrystusie Jezusie. (8) Wreszcie, bracia, myślcie tylko o tym, co prawdziwe, co poczciwe, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co chwalebne, co jest cnotą i godne pochwały. (9) Czyńcie to, czego się nauczyliście i co przejęliście, co słyszeliście, i co widzieliście u mnie; [ kolejny raz to samo: chrześcijanie są naśladowcami Pawła czy tego chcą czy nie. Skoro Paweł był synem diabła, to kim są chrześcijanie? Biernymi satanistami. Uwierzyli mu, a on sprzedał im babiloński kult Ozyrysa. ] a Bóg pokoju będzie z wami. (10) A uradowałem się wielce w Panu, że nareszcie zakwitło staranie wasze o mnie, ponieważ już dawno o tym myśleliście, tylko nie mieliście po temu sposobności. (11) A nie mówię tego z powodu niedostatku, bo nauczyłem się przestawać na tym, co mam. (12) Umiem się ograniczyć, umiem też żyć w obfitości; wszędzie i we wszystkim jestem wyćwiczony; umiem być nasycony, jak i głód cierpieć, obfitować i znosić niedostatek. (13) Wszystko mogę w tym, który mnie wzmacnia, w Chrystusie. (14) Wszakże dobrze uczyniliście, uczestnicząc w mojej udręce. (15) A wy, Filipianie, wiecie, że na początku zwiastowania ewangelii, gdy wyszedłem z Macedonii, wy byliście jedynym zborem, który był wspólnikiem moim w dawaniu i przyjmowaniu, (16) bo już do Tesaloniki i raz, i drugi przysłaliście dla mnie zapomogę. (17) Nie żebym oczekiwał daru, ale oczekuję plonu, który obficie będzie zaliczony na wasze dobro. (18) Poświadczam zaś, że odebrałem wszystko, nawet więcej niż mi potrzeba; mam wszystkiego pod dostatkiem, otrzymawszy od Epafrodyta wasz dar, przyjemną wonność, ofiarę mile widzianą, w której Bóg ma upodobanie. (19) A Bóg mój zaspokoi wszelką potrzebę waszą według bogactwa swego w chwale, w Chrystusie Jezusie. (20) Bogu zaś i Ojcu naszemu niechaj będzie chwała na wieki wieków. Amen. (21) Pozdrówcie każdego świętego w Chrystusie Jezusie. Was pozdrawiają bracia, którzy są ze mną. (22) Pozdrawiają was wszyscy święci, zwłaszcza zaś ci z domu cesarskiego. (23) Łaska Pana Jezusa Chrystusa niechaj będzie z duchem waszym. Amen.

A więc mamy już trzeci list, w którym widać walkę Pawła z apostołami.

Strasznie mnie to bulwersuje. Oby dobry Bóg w końcu położył kres tym kłamstwom.

Brain Breaker